Η Χαλκοκουρούνα (Coracias garrulus) της φωτογραφίας επέστρεψε κ πάλι στην φωλιά της. Στο συγκεκριμένο πουλί τοποθετήθηκε GPS το περασμένο καλοκαίρι στην Ιταλία όμως το συγκεκριμένο πουλί επειδή έχασε τον σύντροφό της στα τέλη Ιουνίου, δεν αναπαράχθηκε επιτυχώς. Έτσι άρχισε να γυρίζει μεγάλο μέρος της Κεντρικής και Βόρειας Ιταλίας και πέρασε τον Αύγουστο στην Κροατία. Τον Σεπτέμβριο ξεκίνησε ένα πολύ μακρύ ταξίδι για να περάσει μερικούς μήνες στο Εθνικό Πάρκο Chobe στην Μποτσουάνα στην Αφρική. Φέτος όμως ξανά, μετά από περισσότερα από 8000 χιλιόμετρα, πετώντας πάνω από την έρημο της Σαχάρας σε περισσότερα από 3000 μέτρα και διασχίζοντας τη Μεσόγειο θάλασσα σε μία μόνο νύχτα, επέστρεψε στην ίδια φωλιά με πέρυσι.Εντυπωσιασμένοι είναι οι ιταλοί επιστήμονες από τη μετανάστευση και το ακούραστο ταξίδι που πραγματοποίησε η χαλκοκουρούνα και το οποίο παρακολούθησαν δορυφορικά με GPS.
ΠΗΓΗ Ornis italica
Η χαλκοκουρούνα είναι από εκείνα τα είδη, που είναι αδύνατον να τα μπερδέψει κάποιος στην ορνιθολογική παρατήρηση. Τα εντυπωσιακά χρώματα του πτερώματός της, την κάνουν άμεσα αναγνωρίσιμη (indinstinguishable) ανάμεσα στα ευρωπαϊκά πτηνά. Έχει το μέγεθος ενός μελισσοφάγου, αλλά είναι πιο στιβαρή και έχει κοντό λαιμό. Το πτέρωμά της κυριαρχείται από το συνδυασμό του μπλέ, του βαθυγάλαζου (azure) και του καστανού χρώματος που, σε συνδυασμό με την σκούρα κάτω επιφάνεια των πτερύγων -κατά την πτήση- τής δίνουν από τους ωραιότερους χρωματισμούς στα ευρωπαϊκά πουλιά, μαζί με την αλκυόνα και το μελισσοφάγο. Μάλιστα το πτέρωμά της ιριδίζει ανάλογα με τη γωνία πρόσπτωσης του ηλιακού φωτός και, φαίνεται από στιλπνό βαθυγάλαζο έως τιρκουάζ γαλαζοπράσινο (χρώμα του χαλκού).
Συγκεκριμένα, το κεφάλι, ο λαιμός, και ολόκληρο το κάτω μέρος είναι τιρκουάζ. Το μέτωπο και το πηγούνι είναι υπόλευκα-γκρι, ενώ πίσω από τα μάτια υπάρχει μικρή, άπτερη μαύρη περιοχή. Το πάνω μέρος της πλάτης και των ώμων (scapulars) είναι κοκκινωπό-κανελί, ενώ το κάτω μέρος της πλάτης μπλε ιώδες και το ουροπύγιο, βαθύ μπλε. Τα δύο μεσαία φτερά της ουράς είναι σκούρα ελαιοπράσινα, και η υπόλοιπη ουρά τιρκουάζ-γαλάζια-μπλε με πιο σκούρες βάσεις. Τα δύο εξωτερικά φτερά της ουράς είναι ελαφρώς επιμηκυσμένα με σκοτεινά περιθώρια. Τα πρωτεύοντα ερετικά της πτέρυγας είναι κυρίως καφέ-μαύρα, αλλά τα δευτερεύοντα ερετικά έχουν μόνο στη βάση τους αυτό το χρώμα, και καθ’ όλο το υπόλοιπο μήκος τους μία εναλλαγή από διαβαθμίσεις μεταξύ τιρκουάζ και μπλε που, συν τοις άλλοις, ιριδίζει ανάλογα με το ηλιακό φώς, δίνοντας εντυπωσιακή στιλπνότητα στο συνολικό πτέρωμα. Τα ελάσσονα ανώτερα καλυπτήρια έχουν έντονο σκούρο μπλε χρώμα, ενώ τα υπόλοιπα καθώς και τα καλυπτήρια της κάτω επιφανείας είναι κυρίως τιρκουάζ.
Το μαυροκαφετί ράμφος είναι κοντόχοντρο και ισχυρό, με την άνω σιαγόνα (ρινοθήκη) να έχει αγκιστρωτό άκρο. Οι ταρσοί και τα πόδια είναι κοντά και αδύναμα, με χρώμα θαμπό κίτρινο της ώχρας, ενώ η ίριδα έχει χρώμα καφέ στο χρώμα του φουντουκιού.
Τα θηλυκά μοιάζουν πολύ με τα αρσενικά, αν και το καθαρό τιρκουάζ χρώμα πολλών περιοχών του αρσενικού, εδώ περιέχει περισσότερο καφέ-καστανό, ιδιαίτερα στο κεφάλι και στη ράχη. Τα νεαρά άτομα μοιάζουν πολύ με τα θηλυκά, αλλά οι «ξεπλυμένες» καφέ αποχρώσεις κυριαρχούν, ενώ τα τιρκουάζ και μπλε στοιχεία χρώματος είναι λιγότερο οριοθετημένα και πιο αχνά.
- Μήκος σώματος: (30-)31 έως 32(-39) εκατοστά
- Άνοιγμα πτερύγων: 65-70 εκατοστά
- Βάρος: (110-)130 έως 155(-160) γραμμάρια
Η συντακτική ομάδα του ΦΥΣΗ TV -www.fisi.tv
