ΑΠΟΦΑΣΗ ΨΗΦΙΣΜΑ
της Κυνηγετικής Συνομοσπονδίας Ελλάδος
ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥ 200.000 ΚΥΝΗΓΩΝ
για τις συνέπειες της ραγδαίας αύξησης του πληθυσμού των Λύκων
Με ομόφωνη απόφασή της, στις 2-8ου-2020, η Γενική Συνέλευση της Κυνηγετικής Συνομοσπονδίας Ελλάδας εκφράζει την ιδιαίτερη ανησυχία της για τις συνέπειες που έχει για την ύπαιθρο χώρα η ραγδαία αύξηση του πληθυσμού των λύκων, αλλά και την ατολμία ή τους δισταγμούς της Πολιτείας να αντιμετωπίσει και να διαχειριστεί την κατάσταση.
Κάθε χρόνο γίνεται, πλέον, όλο και πιο φανερό ότι, αυτή η παρατηρούμενη αδράνεια συσσωρεύει «κόστος» σε μεγάλες ομάδες ανθρώπων που ζουν και δραστηριοποιούνται στην ύπαιθρο, αλλά, τελικά, υπονομεύει και την ίδια την άγρια ζωή, τη βιοποικιλότητα και τις προσπάθειες διατήρησης και προστασίας… του ίδιου του λύκου.
Μέσα στα δύο – τρία τελευταία χρόνια οι ζημιές από λύκους στο κτηνοτροφικό κεφάλαιο έχουν αυξηθεί κατακόρυφα, η ζώνη εξάπλωσης του είδους έχει μετατοπιστεί μέχρι τον Εθνικό Δρυμό της Πάρνηθας και τον Κορινθιακό Κόλπο, ενώ κάθε χρόνο εκατοντάδες κυνηγετικοί και άλλοι σκύλοι κατασπαράσσονται ακόμα και μέσα… στις αυλές των σπιτιών των κατόχων τους.
Ήρθε η στιγμή που η Πολιτεία και τα αρμόδια Υπουργεία θα πρέπει να σκεφτούν πολύ σοβαρά, τι είδους ανοχή και αντοχή έχει η πλάτη του κάθε αγρότη και του κάθε κτηνοτρόφου, ώστε να αντέχει χρόνια τώρα την απώλεια εισοδήματος, την αγωνία και την αβεβαιότητα, που του προκαλεί η απώλεια των ζώων του από τις επιθέσεις των λύκων.
Ήρθε η στιγμή που τα αρμόδια Υπουργεία και οι υπηρεσίες τους, θα πρέπει να διατυπώσουν κάτι περισσότερο από «ευχολόγια» και έναντι των κυνηγών, που με οδύνη αντικρίζουν κατασπαραγμένα τα σκυλιά τους…
Σε μία κατάσταση που τείνει να ξεφύγει «εκτός ελέγχου», θύμα κινδυνεύει να γίνει και ο ίδιος ο λύκος. Τα δηλητήρια, οι φόλες, οι παγίδες και άλλες πράξεις αυτοδικίας που σήμερα καταγράφονται στην ύπαιθρο, με θλιβερό κόστος για την άγρια πανίδα, κινδυνεύουν αύριο να μετεξελιχθούν σε καθεστώς, εάν δεν αμβλυνθούν οι συγκρουσιακές σχέσεις μεταξύ των λύκων και των ανθρώπων της υπαίθρου.
Δυστυχώς, η ελληνική Πολιτεία συνεχίζει να αντιμετωπίζει τον λύκο σαν «ταμπού»! Με απαξιωμένη και περιθωριοποιημένη τη Δασική Υπηρεσία, τα Υπουργεία αποφεύγουν να δουν την ίδια την «εικόνα», προτιμούν να αγνοούν τις συνέπειες της αρπακτικότητας του λύκου, ακόμα και δίπλα στον αστικό ιστό!
Και για να ξεφύγουν από τις ευθύνες τους, εκχώρησαν το μονοπώλιο των αρμοδιοτήτων στους… «ειδικούς» των ΜΚΟ!
Όχι στα Δασαρχεία ή στα εντεταλμένα όργανα του κράτους που θα έπρεπε να έχουν τον πρώτο λόγο και την κύρια ευθύνη, αλλά σε οργανώσεις που όσο πιο… λίγοι, «σπάνιοι» και «απειλούμενοι» είναι οι λύκοι, τόσο πιο αδρά επιδοτούνται από κονδύλια της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Και, βέβαια, οι ΜΚΟ ανέλαβαν με ευχαρίστηση αυτό το ελληνικό παράδοξο: να έχουν τον πρώτο λόγο, αλλά… καμία ευθύνη!
Μόνο που τώρα ο πληθυσμός του λύκου «ξέφυγε»! Δεν αποτελεί ένα καλά «κρυμμένο» πρόβλημα των απομονωμένων ορεινών κοινωνιών, άλλα έφτασε στους κάμπους έξω από τη Θεσσαλονίκη, χτυπάει μέσα στην Κωπαΐδα και κυκλοφορεί στην Πάρνηθα, στις παρυφές της Αθήνας.
Θέλουν δεν θέλουν, άπαντες θα έρθουν αντιμέτωποι με το οδυνηρό πρόβλημα, όπως έγινε και με τον υπερπληθυσμό του αγριόχοιρου.
Η Κυνηγετική Συνομοσπονδία Ελλάδος είναι έτοιμη να συμβάλει με τις προτάσεις της στη διαχείριση αυτής της κατάστασης, με τρόπο που θα ενσωματώνει την διεθνή εμπειρία και θα προσαρμόζει στην ελληνική πραγματικότητα, τις πολιτικές διαχείρισης που εφαρμόζονται στις άλλες χώρες της Ε.Ε.!
